Famous thoughts and words

Όλοι θα θέλαμε να ξέρουμε τι περνάει από το μυαλό ένος ανθρώπου, όταν γράφει ιστορία, καθώς το πιο ιστορικό πράγμα που θα κάνει το 99% από εμάς, είναι ότι κάποια στιγμή θα κατορθώσει να ορθώσει ανάστημα στην γυναίκα του για το τί θα φάνε σήμερα.
Το iamhands σε αποκλειστικότητα παρουσιάζει τις σκέψεις και τα λόγια των ανθρώπων που πρωταγωνίστησαν στις πιο αναγνωρίσημες εικόνες του τελευταίου αιώνα,την ώρα του καθήκοντος.

1.

- Και να πεις σε όλους, όποιος ξαναπηδήξει την γυναίκα μου, έχει να κάνει μαζί μου!


2.

- Που θα πάει θα την σκοτώσω την καριόλα την κατσαρίδα! Κάπου εδώ ήταν... Παιδιά μήπως την βλέπετε; GET HER!!!!!!!

3.

- Και τώρα, η στιγμή που όλοι περιμένατε! Το μεγαλύτερο πυροκλάνι των 5 ηπείρων!
3...2...1...Oh fuck!

4.

- Όποιος κλάσει τώρα, τον γάμησα.

5.

- Το staring contest είναι λίγο άδικο αν έχεις κρυμμένα τα μάτια σου, δε νομίζεις;

6.

- Όχι ρε μαλάκα,ξέχασα τις ντομάτες! Και το σουπερμάρκετ έκλεισε. Η γυναίκα μου θα με σκοτώσει. Πραγματικά προτιμώ τον πιο ανώδυνο θάνατο, να με πατήσουν τα τανκς. Αλήθεια, που βρέθηκαν αυτά εδώ;

7.

- Ωχ, μάγκες;
- Σκάσε Πωλ
- Όχι ρε παιδιά, ακούστε λίγο
- Σκάσε ρε είπαμε
- Ρε παιδιά! Ξέρω, τους τελευταίους μήνες δεν τα πάμε καλά, αλλά περιμένετε λίγο.
- Τι έγινε πάλι ρε Πωλ;
- Ξέχασα να φορέσω παπούτσια
- Πφφφφ(Ξεφυσά με απογοήτευση) Πρέπει να χαλαρώσεις με το LSD Πωλ, το ξέρεις;

8.

- Τσε, δώσε μας την πιο αγωνιστική σου πόζα, την πόζα που θα βλέπουν οι καπιταλιστές τα επόμενα χρόνια και θα φοβούνται την δύναμη μας, την πόζα που θα είναι συνώνυμη με τον κομμουνισμό, με τη λαϊκή πάλη, με την ανατροπή και σε καμία περίπτωση την πόζα που παίρνουν τα μοντέλα για να βγάλουν φωτογραφίες που κοσμούν T-shirt, κούπες, εξώφυλλα περιοδικών, αφίσες και στρινγκ.
- Αυτή είναι καλή;
- Nice job Τσε!

9.


- Ουφ, αποστολή εξετελέσθη. Ο πόλεμος στο Ιράκ τελείωσε και ευτυχώς κανένας δεν κατάλαβε γιατί έγινε. Αλλά τώρα, πως φεύγουμε από αυτό το πλοίο; Έχει γύρω γύρω θάλασσα και δεν ξέρω καλό κολύμπι. ΣΤΡΑΤΗΓΈ!!!

10.


- Κανένας ποτέ δε θα καταλάβει ότι τη στιγμή που βγαίνω φωτογραφίες, μ αρέσει να απόλαμβάνω στοματικό σεξ.

11.

- THE ONLY THING YOU SEE, YOU KNOW ITS GONNA BE
THE ACE OF SPADES
THE ACE OF SPADES!!!!!!!!!

Definitely Maybe

Δεν είμαι ισχυρογνώμων άνθρωπος άλλα είμαι σίγουρα σίγουρος για τα παρακάτω:

- Άμα πέσει το φαγητό σου στο πάτωμα και το σηκώσεις πριν περάσουν 3 δευτερόλεπτα μπορείς να το φας άφοβα γιατί τα μικρόβια δεν πρόλαβαν να περάσουν πάνω του.
- Όλοι έχουμε κλάσει μία φόρα σε γεμάτο ασανσέρ και μετά κάναμε σαν να ψάχνουμε τον ένοχο. Όχι ε; Ναι, ούτε εγώ.
- Όταν σου ζητάν τράκα φιλτράκια, πάντα πρέπει να δίνεις ολόκληρο το στικάκι που χρησιμοποιείς, είτε έχει ένα φιλτράκι, είτε έχει 6.
- Άμα οι System Of A Down ήταν ελληνική μπάντα όλοι μας θα τους κοροιδεύαμε γιατί οι ανατολίτικες πινελιές που βάζουν κατά καιρους στα τραγούδια τους θα μας θύμιζαν μπουζούκια.

Επίσης ντύνονται λίγο χειρότερα από την Μπεζεντάκου

- Επίσης, θέλω να δηλώσω πως θα ήθελα πολύ να δω μία tribute μπάντα στους System που να λέγονταν Syndrome Of A Down.
- Διπλό επίσης, άμα ο Λάνθιμος δεν ήταν Έλληνας και βλέπαμε τον Κυνόδοντα, η πιο επιεικής κριτική θα ήταν:"Ήταν ένα μάτσο κουράδες στοιβαγμένες και πασαλημένες με-σταματάω, το πιάσατε το νόημα-".
- Ο George Clooney είναι gay
- Ο Νίκος Μουτσινάς δεν είναι gay(Πλάκα κάνω)

Μάλλον το κανονικό του όνομα είναι Πούτσ-in-ass

- Ο Μπέζος στους Απαράδεκτους ήταν καλύτερος gay κι απ' τους δύο παραπάνω.
- Τα λογοπαίγνια είναι η καλύτερη μορφή χιούμορ μετά τον αυτοσαρκασμό.



- Σε λίγο καιρό όταν γνωρίζεις κάποιον, δε θα τον ρωτάς τι μουσική ακούει ή ποιες είναι οι αγαπημένες του ταινίες. Το γούστο μας θα καθορίζεται από το ποιες αμερικανικές σειρές παρακολουθούμε.
- Ο γιος του Tom Hanks,Colin έχει την πιο creepy ομοιότητα με τον πατέρα του από οποιοδήποτε ζευγάρι πατέρα-γιου έχω δει




- Η Άρσεναλ πριν λίγα χρόνια έπαιζε χίλιες φορές πιο ωραία μπάλα από ότι η Μπαρτσελόνα τώρα. Άντε και μας έχουν πρίξει με το τίκι-τάκα, τάκα-τάκα, ή όπως σκατά λέγεται αυτό που παίζει η Μπαρτσελόνα. Και στην τελική, αφού πιστεύεις ότι ένας τρόπος παιχνιδιού είναι τόσο ωραίος και ισχυρός γιατί δεν το ονομάζεις κάτι αντίστοιχο,όπως:"Η γροθιά του θεού" ή "Ο χορός των 11 νίντζα" και το ονομάζεις τάκι-τάκι;
- Ο πρίγκηπας που θέλει να πάρει τον Παναθηναϊκό κανονικά πουλάει καρπούζια έξω από παραλίες τις Χαλκιδικής.
- Επίσης άμα πας έναν Θεσσαλονικίο στη Χαβάη, αντίθετα με το ανέκδοτο, το πιο πιθανό που θα πει είναι:"Πωω ρε μαλλλάκα, και εμείς νομίζουμε ότι η Χαλλλκιδική έχει ωραίες παραλλλίες!"
- Δεν υπαρχει γυναίκα που να έχει δει το Notebook και να μην της έχει αρέσει

Γιατί τίποτα δε φωνάζει διασκέδαση περισσότερο από το Alzheimer

- Επίσης δεν υπάρχει άντρας που έχει δει το Shoot 'em Up και δεν του έχει αρέσει. Ίσως εκτός από τον Μουτσινά.
- Τέλος, είμαι σίγουρος ότι αυτό:



είναι το καλύτερο κομμάτι όλων των εποχών

Queen Gaga

Αυτήν την εβδομάδα βγήκε ο κιθαρίστας των Queen, Brian May, και είπε ότι θέλουν να βγουν για περιοδία και ψάχνουν τον κατάλληλο τραγουδιστή για να αναπληρώσει τον Paul Rodgers, ο οποίος με τη σειρά του αναπλήρωσε το θρύλικο αυθεντικό τραγουδιστή του συγκροτήματος , τον Freddie Mercury. Και μετά είπε κάτι το οποίο θα μπορούσε να είναι η μεγαλύτερη είδηση των τελευταίων χρώνων στη μουσική. Είπε ο αθεόφοβος ότι η Lady Gaga θα ήταν μία καλή επιλογή για τη θέση.
Γουστάρω! Και γουστάρω για πολλούς λόγους.
Κατ' αρχάς να δηλώσω ότι για μένα ο Freddie ήταν η μεγαλύτερη φωνή στην ιστορία του ροκ. Το εύρος που είχε στη φωνή του φαίνεται χαρακτηριστικά στο παρακατω παράδειγμα. Όταν πέθανε, οι Queen δώσαν μία συναυλία προς τιμήν του, φωνάξαν όσους γνωστούς τραγουδιστές μπορούσαν και τους δώσαν ένα δύο τραγούδια τους για να κάνουν την guest εμφάνισή τους. Όταν έφτασε η ώρα να πουν το Bohemian Rapsody όμως, για να μπορέσουν να αποδώσουν το ίδιο καλά και τα μελωδικά σημεία στο πρώτο μέρος του κομματιού και τα πιο badass φωνητικά προς το τέλος του, αναγκάστηκαν να έχουν στη σκηνή δύο τραγουδιστές, ένα για κάθε μέρος του τραγουδιού. Και δεν μιλάμε για οποιουσδήποτε τραγουδιστές. Τον Elton John και τον Axl Rose είχαν!



Τι δουλειά έχει η Lady Gaga με αυτά τα πράγματα, θα μου πείτε. Η οποία Lady Gaga πήρε το όνομα της από το τραγούδι Radio Gaga των Queen. Η οποία επίσης έχει δηλώσει ότι οι Queen είναι το αγαπημένο της συγκρότημα. Η οποία επίσης εμφανίστηκε με τον Brian May στα τελευταία MTV Awards, για να ερμηνεύσουν δικό της κομμάτι. Δεν είναι αρκετά αυτα; Μάλλον όχι. Γιατί λοιπόν πιστεύω ότι όλο αυτό είναι καλή ιδέα;
Αρχικά πιστεύω ότι η λαίδη έχει την φωνή, τη σκηνική παρουσία και κυρίως το star quality όχι μόνο για να σταθεί αξιοπρεπώς αλλά και να κάνει τη διαφορά σε ένα γκρουπ που ας μην ξεχνάμε είναι γηρασμένο και χρειάζεται μερικές φρέσκες ιδέες.

Συγνώμη Άντζελα

Επίσης γουστάρω πολύ ό,τι έχει βγάλει μέχρι στιγμής η Gaga, τη θεωρώ το καλύτερο πράγμα στην ποπ την τελευταία εικοσαετία καθώς δεν ερμηνεύει απλά τα κομμάτια που της δίνουν αλλά είναι συνθέτρια η ίδια και αν μου έδινες να διαλέξω να ακούσω Gaga ή Ac/Dc θα διάλεγα πάντα το πρώτο. Με δεδομένη την συμπάθεια που τρέφει στο ροκ/μέταλ, θα ήθελα πολύ να δω τι μουσική μπορεί να βγάλει πλαισιωμένη από αναμφισβήτητα ικανούς και πρωτοπόρους ροκ μουσικούς.
Ο μεγαλύτερος λόγος όμως που θέλω να δω την Gaga ως τραγουδίστρια στους Queen είναι ότι αυτό θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων και comment wars στα ιντερνέτια. Κάθε βίντεο των Queen και της Gaga στο Youtube θα γεμίσουν σχόλια από “φανατικούς” οπαδούς των Queen που θα υποστηρίζουν ότι η Gaga είναι ο Αντίχριστος, οι εναπομείναντες Queen είναι φραγκοφονιάδες και λοιπά γραφικά. Εκτός ότι διασκεδάζω αφάνταστα με τέτοιες τραβηγμένες αντιδράσεις και γελάω κάθε φορά που βλέπω κάποιον να έχει τόσο θυμό μέσα του για κάτι που δεν του αλλάζει καν την καθημερινότητα του, όλο αυτό το τζέρτζελο θα έχει ένα ακόμα πολύ σημαντικό θετικό. Το 15χρονο Αμερικανάκι που δεν έχει καν ακουστά τους Queen μπορεί κάποια στιγμή να πει από μέσα του:”Τι σκατά, ποιοι είναι αυτοι οι Queen και τι δουλειά έχει η νέα βασιλίσσα της ποπ και συνεργάζεται μαζί τους.” Βασικά πιο πιθανό είναι να πει”What the fuck man, who the fuck are these fucking Queen and why on fucking Earth does the new god damn pop-queen has anything to do with these old fucks?” Και έτσι νέα άτομα μπαίνουν στο τριπάκι να ακούσουν Queen και hopefully να αρχίσουν να έχουν κι άλλα ροκ ακούσματα. Άσε που τη σήμερον ημέρα το ροκ, δηλαδή το πάλαι ποτέ ανατρεπτικό ιδίωμα της μουσικής που εξέφραζε το κάθε ανατρεπτικό μυαλό του πλανήτη, έχει καταντήσει να παρακολουθεί τις μουσικές εξελίξεις από μακριά, να έχει 5-10 σοβαρούς αντιπρόσωπούς και το πιο αντιδραστικό πράγμα που κάνει είναι να φοράει πορτοκαλί γυαλιά.



Τι πιο αντιδραστικό και outside-the-box- λοιπόν από το να βάλεις το σύχρονο πρόσωπο της mainstream μουσικής να ηγηθεί ενός από τα κύρια συγκροτήματα ενός εκ φύσεως underground ιδιώματος;
Απλά η μαλακία είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση η Gaga να δεχτεί την πρόταση.

Το Κόλπο

Το ραντεβού με τον μεσίτη ήταν στις 11:00. Εγώ και ο συγκάτοικός μου φτάσαμε στην ώρα μας, αλλά ο μεσίτης μας είχε στήσει. Το σπίτι το είχαμε δει άλλη μία φορά και ήταν ό,τι ακριβώς θέλαμε. Αλλά δεν ήμασταν σήμερα εκεί για να το ξαναδούμε. Ήμασταν γιατί θα επιχειρούσαμε Το Κόλπο.
- Άγχος; μου ψιθύρισε ο συγκάτοικος
- Όχι πολύ. Αν μπορεί κάποιος να φέρει εις πέρας αυτό το κόλπο είμαι εγω, είπα με αυτοπεποίθηση μπας και καταφέρω να τον ηρεμήσω.
- Ναι σίγουρα, ψέλλισε με μικρή αλλά εμφανή ικανοποίηση.
- Θυμάσαι τι έχεις να κάνεις έτσι; Δεν υπάρχει περιθώριο λάθους.
- Ναι. Όσο θα βλέπουμε το το μπαλκόνι και την θέα του σπιτιού θα πέσω προσποιούμενος αλλεργικό σοκ.
- Και πως θα προσποιηθείς ένα αλλεργικό σοκ;
- Το αλλεργικό σοκ μοιάζει με το σοκ επιληψίας μόνο που όταν παθαίνεις το δεύτερο δεν σκέφτεσαι:”Κοίτα να δεις,το ότι είμαι αλλεργικός στα φυστίκια σημαίνει ότι είμαι αλλεργικός και στο φυστικοβούτυρο!” - Ωραία. Και τότε αφήνω το μεσίτη και του λέω ότι πάω στο αυτοκίνητο να φέρω την ένεση που κουβαλάς για τέτοιες περιπτώσεις και ότι αυτός πρέπει να μείνει μαζί σου.
- Και αυτό είναι το παράθυρό σου.
- Φαντάζομαι ότι πρέπει να έχω τελειώσει σε δύο λεπτά αλλιώς θα υποψιαστεί κάτι.
- Ναι, είσαι σίγουρος ότι θα σου φτάσουν;
Το έβλεπα στα μάτια του ότι δεν είχε πλήρη εμπιστοσύνη στο σχέδιο.
- Πρέπει να μου φτάσουν. Δεν γίνεται αλλιώς. Μην αγχώνεσαι ρε, σκέψου την ανταμοιβή μας αν πετύχει.
- Έχεις δίκιο. Αξίζει το ρίσκο σίγουρα.
Επιτέλους φάνηκε λίγο πιο χαλαρωμένος. Και στην πιο κατάλληλη στιγμή καθώς τότε είδαμε τον μεσίτη να καταφθάνει με την μηχανή του. Με το που κατέβηκε, χωρίς να μας χαιρετήσει μας άνοιξε την πόρτα της οικοδομής και μας οδήγησε στο ασανσέρ. Τον ακολουθήσαμε αμίλητοι. Η σιωπή έσπασε με το που μπήκαμε στο διαμέρισμα.
- Καλά, πόσες φορές πρέπει να σας το δείξω το σπίτι μέχρι να αποφασίσετε; ρώτησε βλοσυρά.
- Εεεε, είμαστε αναποφάσιστο ζευγάρι, είπε με τρεμάμενη φωνή ο συγκάτοικος και δυστυχώς συνέχισε,
δηλαδή όχι ζευγάρι ζευγάρι, απλά συγκάτοικοι, δεν έιμαστε συκιές εμείς.
- Ω θεέ μου, το χάνει, σκέφτηκα με απόγνωση.
- Κρίμα, γκάρισε ο μεσίτης.
Κρίμα, γιατί εγώ είμαι.
- Αααα. Μπράβο μπράβο.
Εεεε δηλαδή εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με τις συκιές,με τους ομοφυλόφιλους εννοώ.
Οι συκιές είναι κουλ, τα σπάν.
Οι ομοφυλόφιλοι εννοώ, είπε προσπαθόντας να κλείσει μία συζήτηση που δε θα έβγαινε με τίποτα σε καλό.
- Τέλος πάντων, ας συνεχίσουμε, είπε ο μεσίτης με μία εμφανή αηδία αποτυπωμένη πια στο πρόσωπό του.
- Ναι ναι ,ας συνεχίσουμε, πετάχτηκα αγχωτικά.
Μήπως μπορούμε να δούμε την θέα;
- Βεβαίως, είπε αποφασιστικά ο μεσίτης και μας οδήγησε στο απέραντο μπαλκόνι που κοιτούσε στη θάλασσα.
Εγώ και ο συγκάτοικος κοιταχτήκαμε. Ήταν ή τώρα ή ποτέ. Και ξαφνικά πέφτει σαν κουράδα στο πάτωμα και αρχίζει να σφαδάζει και να βγάζει αφρούς από το στόμα.
- Τον πούστη, σκέφτηκα, είναι καλός!
- ΤΙ ΕΠΑΘΕ Ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ; φώναξε τρομοκρατημένος ο μεσίτης
- Μάλλον τον έπιασε η αλλεργία του, πρέπει να κάτσεις μαζί του και έρχομαι με την ένεση που κουβαλάει στο αμάξι.
- Εντάξει αλλά βιάσου. Αμα μαθευτεί ότι πέθανε κάποιος εδώ μέσα, δεν θα μπορέσω να το νοικιάσω ποτέ το γαμήδι!
- Οκ έφυγα. Μείνε εδώ.
Έκανα μεταβολή και έτρεξα προς τα έξω. Προσπάθησα με τη μία να θυμηθώ όλα τα απαραίτητα για να καταφέρω Το Κόλπο. Τα θυμήθηκα και ξαφνικά ένιωσα να είμαι ΙΝ ΤΗΕ ΖΟΝΕ MOTHAFUCKA! H αποστολή πάει όπως πρέπει. Είμαστε τόσο κοντά στο να τα καταφέρουμε. Και ενώ έτρεχα στο διάδρομο, απότομα στρίβω και μπαίνω σε μία πόρτα στα δεξιά. Την τουαλέτα. Η στιγμή είχε φτάσει. Τα επόμενα δύο λεπτά θα καθόριζαν την έκβαση αυτής της αποστολής. Κατεβάζω το παντελόνι μου και ετοιμάζομαι για το πιο γρήγορο χέσιμο στην ιστορία.
- Δεν κατάλαβες καλά κύριε που θα νοικιάσω σπίτι πριν τσεκάρω την τουαλέτα για να καταλήξω για δύο χρόνια να χέζω μόνο όταν πηγαίνω κάπου επίσκεψη γιατί στο σπίτι μου η τουαλέτα δεν τραβάει καλά τα “έργα” μου.
ITS SHOWTIME!!!
Το ήξερα ότι ήταν καλή ιδέα να φάω φασολάδα χθές το βράδυ....

Metallicaaaaa!!

Σε λίγες μέρες οι αγαπημένοι μας Metallica κυκλοφορούν την καινούργια τους δουλεία, η οποία είναι ένα άλμπουμ που έγραψαν και ηχογραφήσαν μαζί με τον Lou Reed, ονόματι LULU. Το τραγούδι που άκουσα λέγεται The View και όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και μόνοι σας

είναι άθλιο. Όπως και το εξώφυλλο του δίσκου.



Άουτς! Ποτέ δεν ήμουν φαν αυτού του στυλ, τραγουδάω-σαν-να-απαγγέλω-ποίηση-κι-αν-δε-σας-αρέσει-είστε-άσχετοι-εγώ-παλιά-ήμουν-στους-Velvet-Underground. Το παρών άρθρο όμως δεν γράφτηκε για να κράξω τους Metallica του 21 αιώνα. Είπαμε το blog μας έχει κλισέ θεματολογία αλλά αυτό θα ήταν το αποκορύφωμα.
Οι “φαν” των Metallica αυτή τη στιγμή μπορούν να διαιρεθούν σε δύο στρατόπεδα: Αυτούς που τους λατρεύουν και θα τους ακολουθούν ό,τι και να κάνουν απλά γιατί έχουν γράψει 3 από τα πιο γαμάτα άλμπουμ στην ιστορία του μέταλ και αυτούς που τους έχουν αφορίσει μετά το Black Album και πιστεύουν ότι κάθε καινούργια τους δουλειά έχει την ποιότητα μιας κουράδας,αλλά κάθε φορά που θα έρθουν στην περιοχή τους για συναυλία , θα τρέξουν. Υγιείς και οι δύο στάσεις, δε λέω αλλά έχω μια διαφορετική άποψη.
Η ιστορία των Metallica σίγουρα χωρίζεται σε αυτές τις δυο περιόδους: Η πρώτη είναι μέχρι και το ...And Justice For All και η δεύτερη από εκεί και πέρα. Με ένα θλιβερό πισωγύρισμα, στο οποίο θα αναφερθώ αργότερα. Οι Metallica της πρώτης περιόδου λοιπόν ήταν τέσσερα παλικάρια πού έπαιζαν thrash σαν να μην υπάρχει άυριο, γράψαν τέσσερις δίσκους, οι τρεις από τους οποίους όπως είπαμε θεωρούνται η απόδειξη πως το μυαλό ενός μεταλά είναι ανώτερο από οποιοδήποτε άλλο μυαλό( λογικό άλμα;δε νομίζω). Δε χρειάζεται να αναλύσω περαιτέρω αυτή την περίοδο, οι Metallica τότε είχαν καθολική αποδοχή σε όλη τη μέταλ κοινωνία.
Και μετά ήρθε το Black Album. Το άλμπουμ που έβγαλε τη μέταλ από τα underground club και την έβαλε στα ραδιόφωνα. Ήταν αντικειμενικά από τις κορυφαίες μουσικά δουλειές των Metallica, απλά δεν ήταν πλέον thrash, ήταν κάτι πιο “ακίνδυνο”, κάτι πιο εμπορικό και δίχασε τους φαν των Metallica. Όμως το άρθρο αυτό επίσης δεν πραγματεύεται αύτον τον διχασμό γιατί ουσιαστικά είναι μια συζητηση περί του αν κάτι εμπορικό έχει εξ ορισμού μικρή καλλιτεχνική αξία ή οχι, και αυτό είναι μια συζήτηση τόσο μεγάλη όσο και ανούσια.
Αυτό για το οποίο ήθελα εξ αρχής να γράψω και έκανα ένα τόσο μεγάλο πρόλογο (360 λέξεις, όχι μαλακίες) είναι η δεύτερη περίοδος των Metallica. Η οποία είχε τις καλές της στιγμές και τις κακές της. Και για μένα οι καλές είναι αισθητά περισσότερες από τις κακές.
Μπορεί ο Hetfield να ακούγεται πλέον κάπως έτσι:



μπορεί ο Hammett χωρίς μακρύ μαλλί να σου προξενεί την ίδια αμήχανη εντύπωση με τον ...χμμμ... Τζόρτζεβιτς και τον Γιαννακόπουλο με μαλλί:





μπορεί ο Ulrich να είναι όντως η πιο αντιπαθητική φιγούρα που μπορεις να συναντήσεις στη μέταλ



και τέλος μπορεί πλέον να σου δίνουν την εντύπωση στις συναυλίες τους ότι αγχωνονται που και πως θα στηθούν για να βγει καλή η φωτογραφία αλλά μπορώ να τα δικαιολογήσω όλα αυτά.
Και κυρίως μπορώ να δικαιολογήσω ότι παίζουν κάτι διαφορετικό, πιο ήρεμο από ότι παίζαν πριν 20 χρόνια. Γιατί το παίζουν καλά. Όταν ήταν 20 παίζαν Thrash, χωρίς αύριο. Άλλα τώρα που το αύριο ήρθε και είναι 40+ χρονών, θα ήταν χαζό να κάναν το ίδιο.

Το αύριο πάντα έρχεται

Και στην τελική γιατί να μην παίξουν κάτι διαφορετικό; Αν ήθελα μία μπάντα να παίζει επί 30 χρόνια το ίδιο ριφ θα άκουγα AC/DC. Και δεν ακούω AC/DC. Τους θεωρώ το πιο υπερεκτιμημένο πράγμα μετά την Μπαρτσελόνα. Τα μόνα συγκροτήματα που μ αρέσουν και παίζουν συνέχεια τα ίδια είναι οι Motorhead και οι Oasis( Ναι μικρέ κακομεταλά έβαλα τους Motorhead και τους Oasis στην ίδια πρόταση)
Πίσω στους Metallica, πέρα από το Black Album, εάν τα Load/Reload συμπιέζονταν σε ένα άλμπουμ, θα ήταν ισάξιο με το Black Album. Το St. Anger για μένα είναι ένας παρεξηγημένος δίσκος με χάλια παραγωγή και τον χειρότερο στίχο ever- σφύριξα και έληξες my lifestyle determines my deathstyle-αλλά πανέξυπνες ιδέες, κολλητικά ριφ και κυρίως χαρακτήρα. Ακόμα και τώρα άμα ακούσω κάποιο τραγούδι από το St. Anger σε κάνα μαγαζί-δεν παίζει- θα χτυπηθώ. Μου άρεσε ακόμα και το άλμπουμ με τις διασκευές που κάναν. Με όλο το σεβασμό στο Nick Cave, αλλά το Loverman μόνο από Metallica μπορώ να το ακούσω και να το νιώσω.

Συγνώμη Νίκο Σπηλιά

Από τα λίγα πράγματα που σιχαίνομαι στους Metallica της δεύτερης περιόδου είναι η και καλά επιστροφή στα παλία thrash μονοπάτια που έκαναν με το Death Magnetic. Άθλιος, ανέμπνευστος, overproduced δίσκος που δε φτάνει ούτε στο δαχτυλάκι το St. Anger. Άκου κει Unforgiven III! Αφού έχετε ξεχάσει πως το κάνατε παλιά, τι το ζορίζετε; Κρίμα και περίμενα με τον Rick Rubin να μεγαλουργήσουν.
Αυτό και ότι ο Trujillo είναι η χειρότερη πρόσληψη ανθρώπου μετά την πρόσληψη του καπετάνιου του Τιτανικού.

Η δύναμη του FAIL

.Ο λόγος για τον οποίο γράφω ένα άρθρο για το FAIL γιατί μόνο έτσι θα περίεγραφες τη συχνότητα ανανέωσης αυτού του μπλογκ. Ο λόγος για τον οποίο γράφω για το FAIL, είναι γιατί είναι αστείο.


To FAIL ή αλλιώς αποτυχία

Learn your english greek boy

είναι σύμφωνα με αξιόπιστες στατιστικές(το ιστορικό του Internet Explorer μου( ναι, χρησιμοποιώ ακόμα Internet Explorer)) η πηγή έμπνευσης των περισσότερων αστείων στο Internet μετά τις γάτες. Και πως να μην είναι, είναι fucking hilarious!
Είτε γιατί έχεις λανθασμένη αντίληψη των νόμων της φυσικής για τους σκοπούς του γουοτερ σκι:



είτε γιατί τα πόδια σου αποφάσισαν ξαφνικά ότι τα διακατέχει παντελής έλλειψη ποδοσφαιρικής τεχνικής ακόμα κι αν ο εργοδότης σου σού δίνει το ΑΕΠ της Κένυας για να παίξεις ποδόσφαιρο:



είτε γιατί το ταλέντο σου έχει μείνει στο 1991 και πίνει μπύρες μαζί με το συκότι σου(τραγική ειρωνία) αλλά εσύ δεν το έχεις καταλάβει ακόμα



Φαίνεται σαν το πιο σίγουρο αστείο. Ακόμα κι αν η ανθρωπότητα ξανασχηματιζόταν από την αρχή, αργά ή γρήγορα κάποιος θα ξαναέφτιαχνε ένα failblog.org. Ποιος δε θέλει να γελάσει για δύο δευτερόλεπτα με έναν τύπο που πήγε να κάνει ένα 360 kickflip αλλά τελικά κατέληξε με ένα skate ανάμεσα στους δύο πιο πιστούς, τριχωτούς στρόγγυλους φίλους του; Στην τελική αν πλεόν με τη ζωή που κάνεις μικρέ-φιλόδοξε-γιάπη-που το πιο ενδιαφέρον πραγμα που σου συνέβη σήμερα είναι ότι η Μελέτη κουρεύτηκε, βρεις ευκαιρια να γελάσεις, άρπαξέ την ε; Δεν υπάρχει τίποτα πιο άμεσο από το να βλέπεις έναν άνθρωπο να αποτυγχάνει,κι αν αυτή η αποτυχία περιλαμβάνει και σωματικό πόνο, τόσο το καλύτερο. Ειδικότερα όταν το fail είναι η φυσιολογική κατάληξη μίας καταδικασμένης ριψοκίνδυνης προσπάθειας. Δηλαδή ρε τύπε που πήγες και έφτιαξες μια αυτοσχέδια μπάρα στον κήπο σου, τι περίμενες να συμβεί όταν πήγες να απογειωθείς από αυτήν με το ποδήλατο; Ότι θα γινόσουν ξαφνικά ο Εvil Κnievel και θα προσγειωνόσουν άθικτος 30 μέτρα μετά;
Βέβαια στο διαδίκτυο κυκλοφορεί και άλλο είδος FAIL εκτός από τις σωματικές γκάφες. Το FAIL που σε κάνει να λες “Μα καλά τι σκέφτονταν όταν το κάναν αυτό;”. Το FAIL που σε κάνει να νιώθεις καλύτερα με τον εαυτό σου γιατί σκέφτεσαι ότι εσύ δεν είσαι τόσο ηλίθιος για να ζωγραφίσεις πούτσες πάνω σε κουλουράκια



ή ότι δεν έχεις τη νοημοσύνη ενός πόμολου για να ξεχάσεις ότι είσαι Facebook Buddy με το αφεντικό σου και να τον δυσφημείς σεξουαλικά.



Αυτών των ειδών τα FAILS υπάρχουν και είναι τόσο δημοφιλή γιατί προσφέρουν ένα γρήγορο, φτηνό γέλιο σε όλους εμάς τους έξυπνους αυτού του πλανήτη.
Πέρα όμως από την αστεία πλευρά της αποτυχίας των άλλων, έχω κάτσει ποτέ να γελάσω με τα αποτελέσματα της δικιάς μου αποτυχίας; Όχι τόσο όσο θα ήθελα. Δεν φταίω εγώ. Ο κομπλεξισμός μου φταίει. Πιστεύω πραγματικά ότι έχουμε γίνει έτσι όπως έχουμε γίνει(σκατάνθρωποι) γιατί μας λείπει μόνο ένα πράγμα. Ο αυτοσαρκασμός. Επίσης πιστεύω πραγματικά ότι όποιος μπορεί να αυτο σαρκαστεί έχει φτάσει ένα βήμα πιο κοντά στην “ευτυχία”. Η στην ευτυχία, δεν ξέρω. Σκέψου να έβλεπες τον εαυτό σου σε ένα βίντεο να προσπαθεί να κάνει σούζα με ένα ποδήλατο και να σκάει με τα μούτρα. Δε θα γελούσες; Φυσικά θα γελούσες. Γιατι δεν γελάς τότε όταν συνειδητοποιείς ότι κυνηγάς μία γκόμενα εδω και ένα μήνα μέχρι που αποδείχτηκε ότι πηδάει τον κολλητό σου;
Thats FAIL man!
And thats fucking hilarious!

Μικροοικονομία και δημόσιο

Θα ανεβάσω σήμερα ένα οικονομικό άρθρο(=βαρετό) σε ένα blog που είναι με το ένα πόδι στον τάφο, φαίνεται σαν εγγυημένη αποτυχία, αλλά δεν γαμιέται αξίζει η προσπάθεια.

Λοιπόν ξεκινάω, θέμα καμπύλη προϊόντος - μεταβλητού συντελέστη ( το 50% των αναγνωστών έκλεισε ήδη τον browser!). Δε βαριέσαι συνεχίζω, αυτή η καμπύλη μας δείχνει την μεταβολή στην παραγωγή ενός προϊόντος (Q) σε σχέση με την μεταβολή σε κάποιους συντελεστές, οι δύο κυριότεροι είναι κεφάλαιο το (Κ) και το ανθρώπινο δυναμικό (L). Έτσι έχουμε μια συνάρτηση της μορφής Q=f(K,L). Μακροπρόθεσμα μεταβάλλονται και οι δύο και η γραφική παράσταση γίνεται σε τρεις διαστάσεις. Βραχυπρόθεσμα όμως κρατάμε τον έναν συντελεστή σταθερό και μεταβάλλεται μόνο ο άλλος, το αποτέλεσμα είναι η ίδια καμπύλη που είναι η ακόλουθη.



Λοιπόν τι είναι η κάθε καμπύλη:
Η κόκκινη είναι η συνολική παραγωγή.
Η πράσινη είναι η μέση παραγωγή, δηλαδή πόσο παράγει κατά μέσο όρο ο κάθε συντελεστής.
Τέλος η μπλε είναι η οριακή παραγωγή, δηλαδή η παραγωγή που πρόσθεσε η τελευταία μονάδα του συντελεστή που προστέθηκε.

Αυτό που προκαλεί αίσθηση σε μένα και εντύπωση είναι ότι η συνολική παραγωγή από ένα σημείο και μετά αρχίζει να πέφτει (στο σημείο που η οριακή παραγωγή ισούται με 0). Ωστόσο αν το σκεφτούμε έχει λογική.
Παράδειγμα, (θεωρώντας σταθερό το κεφάλαιο) προσλαμβάνεις ένα άτομο να σου βγάζει φωτοτυπίες. Όλα οκ σου κάνει τη δουλειά. Προσλαμβάνεις και 2ο άτομο για να βοηθάει το πρώτο, ο ένας χειρίζεται το μηχάνημα ο άλλος την χαρτούρα, η ταχύτητα τους ανεβαίνει κατακόρυφα (διάστημα 0-Α). Προσλαμβάνεις τρίτο άτομο βοηθάει όποιον έχει πολύ δουλειά και "πνίγεται" οκ αυξάνεται η ταχύτητα κι άλλο, αλλά όχι τόσο πολύ (διάστημα Α-Β). Προσλαμβάνεις 4ο άτομο,ο ένας ξύνεται γιατί δεν έχει τι να κάνει εκ των πραγμάτων με αποτέλεσμα να σπάει τα νεύρα των άλλων που δουλεύουν και τον βλέπουν να πίνει τον καφέ του (μετά το Β)...

Και έτσι θα είμαι ο τρόμπας που θα προσπαθήσει να προσεγγίσει το θέμα του δημοσίου λίγο διαφορετικά από όλους τους άλλους τρόμπες bloggers… Πώς θα το κάνω αυτό; Δε θα πάρω σαν δεδομένο ότι το δημόσιο έχει υπεράριθμους υπαλλήλους, αλλά θα προσπαθήσω να καταλήξω σε αυτό.

Ειλικρινά δεν έχω γνωρίσει άτομο, που να μου είπε κάτι σαν: "μαλάκα πήγα σήμερα σε μια δημόσια υπηρεσία και γάμησε, ευγενικοί, εργατικοί σε πέντε λεπτά είχα κάνει τη δουλειά μου, τι γαμάτο δημόσιο που έχουμε;". Συνήθως ακούω ή να τους "στολίζουν" με κοσμητικά επίθετα ή να μου λένε ευτυχώς είχα ένα "βυσματάκι" και τέλειωσα κάποια στιγμή αυτό που ήθελα...

Άρα αν θεωρήσουμε σταθερό το κεφάλαιο στην προηγούμενη καμπύλη για να βελτιωθεί η παραγωγή, την οποία θεωρούμε χαμηλή, πρέπει ή να αυξήσουμε τους υπαλλήλους επειδή βρισκόμαστε αριστερά από το σημείο Β της καμπύλης (ολικό μέγιστο) ή να τους μειώσουμε επειδή για κάποιον αδιανόητο λόγο, κάποιος συνέχισε τις προσλήψεις όταν είχαμε ξεπεράσει το σημείο Β και η παραγωγή μειωνόταν.

Στο Ελληνικό δημόσιο νομίζω κανείς δεν μπορεί να πει ότι βρισκόμαστε δεξιά από το σημείο Β, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι είμαστε αριστερά και πρέπει να κάνουμε κι άλλες προσλήψεις για να αυξηθεί η παραγωγικότητα του!




Και στο φινάλε ρε No Tomorrow και δεξιά να είμασταν τι να κάναμε να τους απολύαμε επειδή δεν δουλεύουν; Έλα μου ντε, στο φινάλε αυτοί φταίνε που οι ιδιωτικοί υπάλληλοι αν δεν δουλέψουν απολύονται, και οι ελεύθεροι επαγγελματίες αν δε δουλεύουν, δεν πληρώνονται; Όχι βέβαια, απλά οι άλλοι ήταν μαλάκες και αυτοί μάγκες...

Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση για να επιβραβεύσει την μαγκιά των δημοσίων υπαλλήλων, και για να μην καταφύγει σε άρση της μονιμότητας και (που κακά, μακριά από δω) μαζικές απολύσεις, βρήκε το απόλυτο μέτρο, ΕΦΕΔΡΕΙΑ. Τι θα πει εφεδρεία; Όσοι ξύνονται στο δημόσιο ανεπίσημα τόσα χρόνια και πληρώνονται δε θα απολυθούν αν τους μένουν λίγα χρόνια για σύνταξη (επειδή είπαμε αυτοί μάγκες, οι υπόλοιποι μαλάκες), αλλά θα αρχίσουν να ξύνονται επίσημα, κοινώς δε θα δουλεύουν, θα κόψουν και εκείνο το 2ωράκι που πήγαιναν να πιουν καφέ στο πόστο τους αλλά δε θα παίρνουν ολόκληρο μισθό, αλλά μισό ή και λιγότερο... Επίσης παράλληλα θα μειωθούν οι μισθοί και τα επιδόματα στους δημόσιους υπάλληλους που δουλεύουν, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Και λέω εγώ τώρα ο τρελός γιατί να μην απολυθούν όσοι είναι να μπουν στην εφεδρεία και τα λεφτά να τα πάρουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που θα μείνουν και θα δουλεύουν; Μάλλον επειδή τον Παπανδρέου δεν τον νοιάζει το πολιτικό κόστος όσων κάνει, αλλά η λέξη ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ γι αυτόν αποτελεί μεγαλύτερο taboo και από τον ηλεκτρισμό στην κοινότητα των Amish!

Υ.Γ. Τη γραφική παράσταση την έκλεψα από δω http://www.euretirio.com/2010/06/paragogi.html