Για άλλη μια χρονιά έγιναν οι φοιτητικές εκλογές, όπως πάντα νικητής ήταν η ΔΑΠ ακολουθούμενη από την πασπ και μετά όλους τους υπόλοιπους. Φέτος είχα την ψευδαίσθηση ότι αυτό δε θα γίνει, ή τουλάχιστον ότι αν γίνει θα μειωθεί η “ψαλίδα” με τις άλλες κομματικές και μη παρατάξεις. Φυσικά όσοι ασχοληθήκατε στο ελάχιστο θα ξέρετε ότι αυτό δε συνέβη.
Η χώρα έχει φτάσει προ το χείλος του γκρεμού και συνεχίζουμε να εκλέγουμε τα δύο ίδια κόμματα που έχουν κυβερνήσει από τη μεταπολίτευση και μετά. Κύριε νεοδημοκράτη και κύριε πασοκτσή δε με νοιάζει ποιος έφαγε περισσότερα χρήματα και ποιος κατέστρεψε τη χώρα περισσότερο, γι αυτό όταν συζητάτε μαζί μου μη μου λέτε τι κακό έκανε το άλλο κόμμα, γιατί απλά προσβάλλετε τη νοημοσύνη μου προσπαθωντας να με αποπροσανατολήσετε. Αν πάλι έχετε να πείτε κάτι καλό που έκανε το δικό σας κόμμα είμαι έτοιμος να συζητήσω μαζί σας, μέχρι τότε “talk to the hand”.
Πραγματικά δεν περιμένω να αλλάξουν οι γονείς μας και οι παππούδες μας, που τόσα χρόνια ψήφιζαν με βάση ρουσφετάκια και χάρες. Εδώ σε κάθε χωριό υπήρχαν δύο καφενεία το “γαλάζιο” και το “πράσινο” για να κάνουν παρέα μόνο με τους ομοϊδεάτες τους, τι να λέμε τώρα. Έζησαν μια ζωή σε αυτή τη βάση και δεν μπορώ να απαιτήσω από ένα άτομο μεγαλύτερο των 40 ετών που έζησε 30 χρόνια με αυτή τη λογική να την αλλάξει τώρα, το θεωρώ από δύσκολο εώς αδύνατο, πολύ ευχάριστο ωστόσο όταν συμβαίνει.
Ο μόνος λόγος που γράφω αυτό το άρθρο είναι επειδή με έχει πιάσει απελπισία. Όταν βλέπω άτομα της ηλικίας μου, τα οποία σπουδάζουν σε κάποια ανώτατη σχολή, να συνεχίζουν να στηρίζουν αυτά τα δύο κόμματα που εκ των πραγμάτων κατέστρεψαν την χώρα,με αντάλλαγμα ποτάκια και παρτάκια, ίσως και μια θέση στο δημόσιο στο μέλλον- κάτι αρκετά δύσκολο με τα σημερινά δεδομένα-και δε βλέπουν ότι η χώρα έχει φτάσει στο απροχώρητο, πραγματικά απελπίζομαι και χάνω κάθε ελπίδα για τη σωτηρία αυτής της χώρας.
Ειλικρινά δε θα είχα κανένα πρόβλημα αν κάποιος μου έλεγε ότι εμπιστεύεται το κόμμα και πιστεύει ότι θα μας βγάλει από την κρίση, γιατί θα κάνει αυτό και αυτό. Έχω γνωρίσει μόνο ένα τέτοιο άτομο στη ζωή μου, που το εκτιμώ για τις απόψεις του και μπορώ πάντα να ανοίξω πολιτική συζήτηση μαζί του. Αλλά αυτό στις φοιτητικές εκλογές δε συμβαίνει ποτέ, το καλύτερο επιχείρημα τους είναι έχουμε πάρτι εκεί και στο ξύλο την παραμονή τους σπάσαμε τα μούτρα...
Και στο σημείο που έχουμε φτάσει δεν μπορώ να κατηγορήσω αυτούς που κάνουν αποχή και δεν ψηφίζουν, σε μεγάλο βαθμό συμφωνώ με αυτούς, για τον πολύ απλό λόγο ότι συμφωνώ μαζί τους... Ούτε εμένα μου γεμίζουν το μάτι τα κόμματα της αριστεράς, ούτε συμφωνώ με τη στείρα άρνηση που πολλές φορές υιοθετούν. Το μόνο που τα διαφοροποιεί από τα δύο “μεγάλα” κόμματα είναι η έλλειψη μέσων. Πιστεύω ότι αν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν τα ίδια θα τα έκαναν, ίσως και όχι, η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε. Ωστόσο, το άρθρο απευθύνεται σε αυτούς που στηρίζουν αυτά τα δύο κόμματα με μία απλή ερώτηση.
ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΕΙΣ;
Ενδεικτικά δύο αφίσες των παρατάξεων. Η ΠΑΣΠ στοχεύει αριστερά, yeah right γιατί είναι και σοσιαλιστές τα παιδιά... Της ΔΑΠ νομίζω συνοψίζει όλα τα πολιτικά πιστεύω της παράταξης...
