Άντρας - Γυναίκα

Πάντα είχα απορία, γιατί οι σχέσεις αντρών γυναικών έχουν γαμηθεί τόσο πολύ; Γιατί κάποια απλά πράγματα έχουν γίνει τόσο πολύπλοκα; Ένας άντρας κοιτάει μια γυναίκα σε ένα bar και του αρέσει, η ίδια γυναίκα κοιτάει τον ίδιο άντρα και επίσης της αρέσει. Ωστόσο είναι πολύ πιθανό να μην μιλήσει κανένας από τους δύο στον άλλο και να μην γνωριστούν ποτέ. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Έχω βαρεθεί να ακούω απο γυναίκες ατάκες του τύπου “δεν υπάρχουν άντρες”, “έχουν χάσει το ρόλο τους”, “δεν είστε όπως παλιά” και άλλες τέτοιες άτακες. Πρώτα από όλα δε ζούμε στο μεσαίωνα, δεν είστε ίδιες με τις γυναίκες του παρελθόντος και γι'αυτό σταματήστε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με αυτές. Είστε οικονομικά ανεξάρτητες, με πολύ διαφορετικές απόψεις για την ερωτική ζωή σας, εκτός λοιπόν αν θέλετε να σας αντιμετωπίζουμε σαν τις γυναίκες του παρελθόντος, με τα δικαιώματα που είχανε αυτές, σταματήστε αυτή την ηλίθια επιχειρηματολογία.

Όταν ένας άντρας πλησιάζει μια γυναίκα σε ένα bar υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αυτή να τον προσβάλλει. Δε χρειάζεται να είσαι αγενής, στο φινάλε του άρεσες αρκετά ώστε να μαζέψει λίγο θάρρος να ρθει να σου μιλήσει στο άκυρο, δέξου το σαν κοπλιμέντο. Εκτός αν ο τύπος είναι ένας από αυτούς....




Σε αυτή την περίπτωση μπορείς να τον προσβάλλεις ελεύθερα, άλλωστε το πιθανότερο είναι ότι δε θα το καταλάβει...
Κάτι τραγικό που έμαθα τις προάλλες, είναι ότι στην Ιταλία αν μιλήσεις σε μια κοπέλα σε ένα bar ή καφέ, δε θα σε προσβάλλει. Για τον απλό λόγο ότι ΘΑ ΣΕ ΑΓΝΟΗΣΕΙ! Ναι, οι κοπέλες στην Ιταλία σε αγνοούν αν τους μιλήσεις έξω. Ακόμα και αν απλά τους ρωτήσεις την ώρα! Τα μέρη στα οποία κοινωνικοποιούνται είναι μέρη όπου ασκούν χόμπι, π.χ. γυμναστήριο. Ναί, όντως μου φαίνεται λογικάτατο, με τον τύπο που πηγαίνετε στο ίδιο γυμναστήριο έχετε σαφώς περισσότερα κοινά από αυτόν που βγαίνετε στο ίδιο μαγαζί...

Κατά την άποψη μου, ο λόγος που δεν μπορούμε να σας προσεγγίσουμε είναι ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς σκέφτεστε. Οι άντρες σκεφτόμαστε απλά, ή μας αρέσει κάποια ή δε μας αρέσει. Τώρα αν θα κάνουμε κάτι γι αυτό εξαρτάται από άλλους παράγοντες που διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Με τις γυναίκες δε βγάζεις άκρη. Ήξερα μία κοπέλα που σκεφτόταν να ρίξει “πίτα” σε έναν που της άρεσε, επειδή της την έπεσε στο δεύτερο ραντεβού. Γιατί ρε; Του αρέσεις, σου αρέσει και το εκδηλώνει, ποιός ο λόγος να το κάνεις αυτό, ποιό το κέρδος; Ή το ακριβώς αντίθετο, σε μια κοπέλα αρέσει ένα αγόρι, το οποίο της ξεκαθαρίζει ότι δεν του αρέσει, και αυτή προσπαθεί με χίλιους δυο ηλίθιους τρόπους να τον κάνει να ζηλέψει. Δε του αρέσεις και γι αυτό δε θα ζηλέψει. Τι δεν καταλαβαίνεις; Είναι απλά τα πράγματα. Απλά η ίδια σκεφτόταν ως τυπική γυναίκα... Που ρίχνει άκυρο σε κάποιον και όταν αυτός τα βρίσκει με κάποια άλλη αυτή ζηλεύει και ξαφνικά τον ερωτεύεται παράφορα. Κοπέλα μου, την παλεύεις; Πρόχτες δεν του έριξες άκυρο του ανθρώπου; Πραγματικά το έχω απορία να καταλάβω τι σκέφτεστε και μάλλον δεν είμαι ο μόνος...




Αυτό που έχω καταλάβει και με εκνευρίζει, είναι ότι δεν μετράει ποιός είσαι αλλά το τι θα δείξεις ότι είσαι όταν θα προσεγγίσεις μία κοπέλα, γι αυτό πλέον οι μόνοι που σας προσεγγίζουν είναι οι τυπικοί κάγκουρες με τον αέρα του υπεργαμιά. Εγώ αυτό δεν μπορώ να το κάνω, για μένα λοιπόν ο μόνος τρόπος να προσεγγήσω μία κοπέλα ερωτικά, είναι μόνο μετά την κατανάλωση άφθονου αλκοόλ, έτσι δείχνω όσο χαλαρός πρέπει να φαίνομαι, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν νιώθω τίποτα... Βέβαια η συγκεκριμένη περίπτωση ενέχει τον κίνδυνο να γίνεις αρκετά creepy guy και να πεις στην άλλη ατάκα της μορφής “είμαι ερωτευμένος μαζί σου”, ακριβώς μόλις την έχεις γνωρίσει (believe me, I have been there). Η καμιά παρόμοια χοντράδα... Αντίθετα όταν είμαι νηφάλιος (σπάνιο), είμαι απλά ο εαυτός μου κάτι που με κάνει αρκετά συνηθισμένο τύπο και τότε είναι που ακούω την αγαπημένη σας ατάκα. “Σε βλέπω φιλικά!” Δεν μπορώ να πω, νιώθω κολακευμένος που όλες οι γυναίκες του κόσμου με θέλουν για φίλο... Αλλά η ατάκα σας εξακολουθεί να μου φαίνεται ηλίθια... Ίσως επειδή οι δικοί μου φίλοι μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, αλλά that's just me... Έτσι λοιπόν προτιμώ να την πέφτω σε κοπέλες μεθυσμένος. Ή θα την ρίξω ή θα προσφέρω άλλη μια γαμάτη ατάκα στην ιστορία και στην παρέα μου για για να με κοροϊδεύουν!

Πλέον από τη δική μου οπτική γωνία είναι πιο εύκολο για μια γυναίκα να προσεγγίσει έναν άντρα. Πρώτα από όλα, αποκλείεται αυτός να είναι αγενής, ακόμα κι αν η κοπέλα είναι, εεε ας πούμε όχι του γούστου μας, θα φερθούμε ευγενικά. Κάτι που δε θα συνέβαινε σε αντίθετη περίπτωση. Μόνο σε μένα φαίνεται ότι υπάρχουν λοιπόν δύο μέτρα και δύο σταθμά στη συγκεκριμένη περίπτωση;
Και σίγουρα μου φαίνεται πιο λογικό να μιλήσετε σε ένα αγόρι και να του πείτε μου αρέσεις και να του δώσετε απλά το τηλέφωνο σας, από το να ντύνεστε σαν τσουλάρες και να πηγαίνετε να κουνάτε τον κώλο σας στα club με την ελπίδα να έρθει να σας μιλήσει κάποιος. Μη μιλήσω για απόκριες, έχει πλάκα να βγαίνεις έξω την περίοδο των αποκριών, ειδικά την Τσικνοπέμπτη. Είναι σαν διαγωνισμός ξέκωλου! Χαρακτηριστικά παραδείγματα; Μπατσίνες με καυτά σορτσάκια, νοσοκόμες με το μπούστο στον αφαλό, καμαριέρες με super-super-super mini. Τώρα ποιός κάνει τα πράγματα πολύπλοκα; Και να θέλω να σου μιλήσω ρε σαΐνι, όπως ντύθηκες σε κοιτάει όλο μαγαζί... Δεν είναι ό,τι πιο απλό να ρθω να σου μιλήσω και να έχω το μισό μαγαζί να γελάει με την ενδεχόμενη μου χυλόπιτα...

Και τελικά που οδηγούμαστε; στις διαδίκτυακές σχέσεις. Το facebook, twitter και άλλα παρόμοια sites έχουν αντικαταστήσει την προσωπική επαφή. Έρευνες δείχνουν ότι το 34% των νέων, έχει γνωρίσει προσωπικά άτομο που γνώρισε στο διαδίκτυο. Τι να πω ρε παιδιά, κάτι δεν πάει καλά σε αυτόν τον κόσμο. Έχουμε όλοι μαζί καταφέρει απλά πράγματα να τα κάνουμε δύσκολα... Πριν κατηγορήσουμε λοιπόν η γυναίκα τον άντρα, και ο άντρας τη γυναίκα καλό είναι να δούμε ο καθένας τη δική μας καμπούρα και να κάνουμε κάτι γι'αυτό.