Sequel? Please don't...

Έχω παρατηρήσει ότι όταν μια ταινία, κάνει τρελή επιτυχία είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα υπάρξει sequel, μη σου πω θα γίνει τριλογία. Το αποτέλεσμα συνήθως είναι η δημιουργία μιας ταινίας με σκοπό τα φράγκα, η οποία απλά θα καταστρέψει την φήμη της προηγούμενης... Ωστόσο αυτό δεν είναι πάντα αλήθεια, πολλές φορές οι ταινίες παραμένουν εξίσου καλές ή γίνονται και ακόμη καλύτερες. Κάτι που όμως δεν είναι συχνό... Αρχίζει λοιπόν η απαρίθμηση μου...

Ας αρχίσουμε χαλαρά, ξεκινώ λοιπόν με το Men in black. Η πρώτη ταινία μια φοβερή έμπνευση, επιστημονική φαντασία / κωμωδία. Μια πολύ έξυπνη ταινία και δύο πολύ ωραίες ερμηνείες Tommy Lee Jones και Will Smith, ο δεύτερος ειδικά έδωσε ρέστα στην ταινία. Η μεγάλη επιτυχία αυτής της αρκετά πρωτότυπης ταινίας οδήγησε στο sequel της 5 χρόνια μετά. Όταν την είδα, βαρέθηκα... Όχι επείδη δεν την καλή αστεία ή οτιδήποτε άλλο, απλώς ένιωσα σαν να ξαναβλέπω την πρώτη ταινία, ένας κακός εξωγήινος έρχεται στη γη, και η ύπαρξη της γης μπαίνει σε κίνδυνο. Ακόμα και το τέλος είναι ολόιδιος συμβολισμός με διαφορετικές εικόνες, ναι είμαι ένα τίποτα μπροστά στο σύμπαν, αλλά μου το είπες ήδη στο τέλος της προηγούμενης ταινίας...

Παρόμοια συνασθήματα για τον Νικόλα Κλουβί και το National Treasure. Μία φοβερή περεπέτεια δράσης που σε κρατάει με τις σκηνές δράσης και το κυνήγι σχοιχείων, μέχρι την ανακάλυψη τελικά του θησαυρού... Και γίνεται η δεύτερη ταινία National Treasure- Book of Secrets και νομίζεις ότι ξαναβλέπεις την ίδια ταινία, ολόιδια σκηνοθεσία, ολόιδια υπόθεση. Το μόνο νέο, ο βοηθός του Νικόλα μας, έχει γίνει ένας super hacker και δεν είναι τόσο κομπάρσος όσο στην πρώτη, αντίθετα αποδεικνύεται πολύ χρήσιμος.

Ωστόσο είναι αλήθεια, ότι καμιά φορά θες να δεις όντως το ίδιο πράγμα σε μια ταινία. Θα αναφερθώ λοιπόν στην τριλογία Blade. Είναι η απόλυτη τριλογία πόζας και ατάκας και ο Wesley Snipes ξέρει καλά πως να το κάνει. Είναι ταίνια love it or hate it. Ξέρεις τι πας να δεις, αν δε σου άρεσε το 1 μην πας στο 2 και στο 3. Ο Blade λέει μπορεί και κυκλοφορεί έξω μέρα, επειδή την μάνα του τη δάγκωσε βρυκόλακας λίγο πριν γεννήσει και δεν πρόλαβε να μεταφερθεί όλος ο ιός και γω δεν ξέρω τι άλλο... Καλά πραγματικά υπάρχει άτομο που έδωσε σημασία στο γιατί ο Blade είναι daywalker (όπως τον αποκαλούν) ή τον λόγο που γουστάρει να σφάζει βρυκόλακες; Το μόνο που σε νοιάζει είναι ο τρόπος που ποζάρει και η ατακάρα που θα πετάξει από λεπτό σε λεπτό... Κάτι που μπορώ να σε βεβαίωσω ότι δεν έλλειψε από καμία ταινία...

So you think you can poze!

Για να συνεχίσουμε με βαμπίρια, συνεχίζω με Underworld. Πολύ δυνατή υπόθεση, σπάνιο για το είδος της ταινίας, ωραία δράση και η Beckinsale να φοράει latex (Yeah!), μία πολύ ελαφριά ξενέρα για το τέλος. Η δεύτερη σχετικά αδιάφορη με την πρώτη, πόνταραν στη δράση έναντι της υπόθεσης και έτσι δημιούργησαν και κάποιες τρύπες στο σενάριο, το epic battle που θέλησαν να βάλουν στο τέλος, ήταν τελικά epic fail. Τουλάχιστoν είδαμε την Beckinsale να γαμιέται της κάνουν γλυκό έρωτα. Επειδή κατάλαβαν ότι δεν τραβάει άλλο προς τα μπρος η υπόθεση, γύρισαν ένα prequel για να κλείσουν την τριλογία με το rise of lycans. Ριζική αλλαγή στην υπόθεση και μου φάνηκε κάτι σαν αποτυχημένο Lord of the Rings, επίσης μεγάλο μείον η απουσία της Kate. Όχι μεγάλη απογοήτευση, αλλά σίγουρα όχι ότι καλύτερο μπορούσε να γίνει...

Kate Beckinsale με latex, μόνο μία τριλογία που να έχει κάτι αντάξιο μου έρχεται στο μυαλό. Resident Evil, μία τυπική ζομποταινία, αρκετά ωραία για το είδος της και αρκετά καλή μεταφορά στη μεγάλη οθόνη ενός παιχνιδιού. Φυσικά αυτό που θυμόμαστε όλοι είναι η Milla Jovovich να διαλύει ζόμπι φορώντας εκείνο το γαμάτο κόκκινο φορεματάκι (Hell Yeah!). Το Resident Evil Apocalypse συνεχίζει από εκεί ακριβώς που μας άφησε η πρώτη ταινία, ολόιδιο concept, ζόμπι και μπιστολίδι και για όσους βαρέθηκαν την Jovovich πρόσθεσαν άλλο ένα γκομενάκι που πυροβολάει, που ποτέ δεν με ένοιαξε να μάθω ποια είναι... Resident Evil 3, δε θυμάμαι τίποτα από αυτή την ταινία, ειλικρινά έχω σοβαρές αμφιβολίες για το αν είχε σκηνές με ζόμπι! Δεν ξέρω τι προσπάθησαν να κάνουν αλλά απέτυχαν. Μέχρι και η Jovovich, απλά προσπαθούσε να είναι sexy... Resident Evil 4 το αναμένουμε (όχι με μεγάλη ανυπομονησία)...

Όταν είδα την πρώτη ταινία Πειρατές της Καραϊβικής απλά ήμουν κατά ενθουσιασμένος, ο Johnny Depp μου απέδειξε, ότι όσο γαμάτο κι αν τον περιμένω, πάντα μπορεί να είναι περισσότερο! Πολύ ωραία πειρατική ταινία, με ωραία αίσθηση του χιούμορ, κάτι δύσκολο στο συγκεκριμένο είδος, καθώς πιστεύω ότι πολύ εύκολα θα μπορούσε να εξελιχθεί από αστείο σε γελοίο. Η δεύτερη και η τρίτη ταινία, με κούρασαν και δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί, ίσως απλά να μην έπρεπε να τις χωρίσουν, να έπρεπε να διατηρήσουν τις ταινίες σαν αυτοτελή επεισόδια. Ίσως απλά βαρέθηκα να βλέπω την μάπα του Μπλουμ (πώς έκανε επιτυχία με τέτοιο όνομα;)... Αν και δεν μετανιώνω που τις είδα, σίγουρα ένιωσα μια απογοήτευση.

X-MEN μια τριλογία που με εντυπωσίασε αρκετά. Ποτέ δεν περίμενα μια τόσο δυνατή ταινία από την Marvel. Η υπόθεση και στην πρώτη και στη δεύτερη ταινία πολύ καλύτερες από ότι περίμενα και με πολύ δράση. Η τρίτη ταινία αισθητά κατώτερη, αλλά όχι απογοητευτική. Η απογοήτευση ήρθε στο prequel wolverine origins. Σόρρυ, αλλά μετά τα x-men το να βλέπω απλά τον Hugh Jackman να ρίχνει ξύλο δε μου λέει πολλά, ίσως επειδή δεν είμαι γκόμενα... Α ναι και το guest από τον Will i Am δεν σώζει τίποτα, για να μην αναφερθώ στη σκηνή που εμφανίζεται ο Daniel Negreanu...

Ας δούμε τώρα το Asterix, γέλιο μέχρι δακρύων με τον Gerard Depardieu σε έναν απόλαυστικό Οβελίξ. Και εκεί που λες ότι δεν μπορεί να γίνει καλύτερη η μεταφορά του Asterix στη μεγάλη οθόνη, γίνεται το Αστερίξ και Κλεοπάτρα, με γέλιο μέχρι δακρύων και πάλι συν ένα πολύ δυνατό χαρτί, ναι αναφέρομαι φυσικά στη Monica Belluci... Μου φάνηκε λογικό, που η ταινία ήταν εξίσου καλή με την πρώτη, μιας και τα σενάρια βασίζονταν στα ήδη υπάρχοντα κόμιξ, που όλοι είχαμε αγαπήσει. Έτσι μου έκανε εντύπωση όταν το Αστερίξ στους ολυμπιακούς αγώνες ήταν τόσο χάλια... Και για άλλη μια φορά τα άπειρα guest δεν υπήρχε περίπτωση να σώσουν τίποτα...

Ένας (;) πολύ καλός λόγος για να δείτε την ταινία!

Ας πάμε σε μια τριλογία που λάτρεψα και πιστεύω οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν. Lord of the Rings, το γεγονός που την κάνει τόσο πετυχημένη και ότι δεν υπάρχει “κοιλιά” στην υπόθεση, πιθανότατα οφείλεται ότι βασίστηκε σε ήδη πολυ πετυχημένα βιβλία. Αν δε σου αρέσει ο άρχοντας τον δαχυλιδιών είσαι ή γυναίκα ή κάτι δεν πάει καλά με σένα... Φοβερή υπόθεση, καταπληκτικές σκηνές μάχης, απίστευτα τοπία, πραγματικά νιώθω πως ό,τι και να πω για αυτή την ταινία είναι λίγο...

Τώρα μια πιο παλιά τριλογία, που οι περισσότεεροι από εσάς μάλλον δεν γνωρίζουν, το Cube. Ένα θρίλερ, ελαφρώς splatter, κάτι σαν τον προκάτοχο του saw. Ίσως το γεγονός ότι είδα το saw πριν από αυτό, με έκανε να την αντιπαθήσω σαν ταινία. Ήταν μια μετριότατη ταινία, με σχεδόν ανύπαρκτη υπόθεση, το μόνο καλό ήταν ότι σε είχε συνεχώς σε εγρήγορση. Κάτι που εκτιμάς όταν βλέπεις ένα θρίλερ. Αν δε μου άρεσε το Cube, το Cube 2 ή Hypercube απλά μπαίνει περπατώντας στο Top10 χειρότερων ταινιών που έχω δει... Ίδια με την πρώτη πάνω κάτω, η προσπάθεια να προσθέσουν στοιχεία επιστημονικής φαντασίας την έκαναν απλά γελοία. Τέλος ήρθε και το prequel (όχι που θα έλειπε) Cube Zero. Ίδια με την πρώτη, κατάλαβαν μάλλον ότι στο Hypercube κάναν μαλακία βλακειούλα, περισσότερη σπλατεριά και βάλαν και υπόθεση, υποθέτω για να μη νιώθεις ηλίθιος όταν τελιώνει η ταινία...

Μιας και το ανέφερα σειρά έχει το saw. Αρχικά όταν είδα το trailer μου φάνηκε μια ανούσια σπλατεριά, και το είδα μόνο μετά από προτροπές ενός φίλου, ότι αξίζει σαν ταινία. Τι να πω; Απλά έμεινα... Οκ, η ταινία έχει πολλά κιλά καφρίλα και χρειάζεται δυνατό στομάχι, αλλά η ιδέα και η υπόθεση ήταν απίστευτες. Απλά έγινα fan με την μία... Και τα sequels ήταν επίσης αρκετά καλά, αν και από ένα σημείο και μετά άρχισαν να γίνονται αναμενόμενα, το να περιμενείς την ανατροπή στο τέλος μειώνει σιγά-σιγά την αξία της... Εντάξει κάπου στο 4 ή 5 δε θυμάμαι ακριβώς απλά το γάμησαν ο Jigsaw έχει πεθάνει, εδώ και πόσο καιρό και όλο βρίσκουν άλλη μία κασετούλα του, για να έρθουν τα πάνω-κάτω και να γίνει άλλη μια ταινία. Υποθέτω ότι κάνεις δεν τους εμποδίζει να βρουν περισσότερες κασέτες και από τα επεισόδια του καλημέρα ζωή, αρκεί να πουλήσουν άλλη μια ταινία...

Theoharis, i want to play a game with you!

Μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις ήταν το Jurassic Park. Για την πρώτη ταινία τι να πω; Ο Steven Spielberg κατούρησε μαστίγωσε τα μυαλά μας. Φοβετή ταινία επιστημονικής φαντασίας και ωραία περιπέτεια. Η δεύτερη ταινία ήταν απλά τελίως αδιάφορη σε σχέση με την πρώτη. Και στην τρίτη (αμφιβάλω αν οι περισσότεροι από σας γνωρίζετε την ύπαρξη της). Απλά γάμησαν τα πάντα για να βγάλουν κάτι καινούργιο, σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες. Φυσικά απέτυχαν...

Τέλος θα κλείσω με το Matrix. Για να είμαι ειλικρινής όταν είδα την πρώτη ταινία ήμουν πολύ μικρός και δεν μου άρεσε, μάλλον επειδή δεν την κατάλαβα. Μεγαλώνοντας, όποτε την ξαναείδα, ανακάλυψα κάτι καινούργιο. Δεν ήταν απλά άλλη, μια ταινία δράσης, έχει πολλά να πει και ανέβηκε πολύ στην εκτίμηση μου. Κατάλαβα ότι σαν ταινία έχει πολλά να πει όταν οι αδερφοί Wachowski δημιούργησαν το V for Vendetta (Πλιτς!). Στη συνέχεια, εξαιτίας την κινηματογραφικής της επιτυχίας, έφτιαξαν δύο pop-corn movies το Matrix Reloaded και Revolutions, που απλά το ένα είχε ξύλο σε μία πλατεία, τον Mister Anderson να σπάει άπειρους Smith, και στο άλλο μπόλικο μπιστολίδι για την υπεράσπιση της Ζάιον. Η προσπάθεια για διάφορα μηνύματα που και που στα 2 sequels ήταν απλά αποτυχία και δεν έπεισε κανέναν, ίσως απλά δεν χρειάζονταν δύο ταινίες για αυτά που είχαν να πουν και γι αυτό τις υπεργέμισαν με δράση κάνοντας με να νιώθω σαν να βλέπω το Πολύ σκληρός για να πεθάνει...

Αααα ρε George Lucas, πού είσαι να μας δείξει πώς κάνει δύο τριλογίες (η μία σχεδόν χωρίς ειδικά εφέ), που να σπέρνουν;