Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες

Με αφορμή έναν διαγωνισμό σε ένα άλλο blog, εγώ και ο FKing γράψαμε δύο ιστορίες για να συμμετάσχουμε στον διαγωνισμό. Αν και οι λέξεις μας περιόριζαν (μόλις 200), και γενικά η θεματολογία διαφέρει από αυτή του blog μας, το αποτέλεσμα μας άρεσε αρκετά και αποφασίσαμε να τις ανεβάσουμε και στο δικό μας blog.

Christmas stories are so cliché

Ήταν μεσημέρι, παραμονή Πρωτοχρονιάς, όταν σηκώθηκε από τον καναπέ, κουρασμένος να κοιτάει έξω από το παράθυρο μπας και δει λίγο ήλιο. Δεν ήταν από αυτούς που θέλουν να βλέπουν, τις χριστουγεννιάτικες μέρες, νιφάδες χιονιού να πέφτουν καλύπτοντας τα πάντα. Του φαινόταν πολύ κλισέ. Γενικά έβρισκε πολλά πράγματα κλισέ, όπως τα μελομακάρονα και οι U2. Κάποιοι θα τον αποκαλούσαν hipster ,αλλά δεν του άρεζε αυτός ο χαρακτηρισμός, τον έβρισκε πολύ κλισέ. Εκείνη την ημέρα όμως, όλη η γειτονιά ήταν κάτασπρη και του θύμιζε την τραυματική εμπειρία που είχε ζήσει στο βουνό δύο χρόνια πριν, όταν είχε αποκλειστεί στο καταφύγιο με την τότε πεθερά του. Σίγουρα δεν περνούσε την καλύτερη πρωτοχρονιά της ζωής του. Ενώ ήταν απασχολημένος, ευχόμενος η επόμενη χρονιά να μην του επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις όπως η φετινή, ξαφνικά θυμήθηκε πως έπρεπε να παραλάβει τα κηροπήγια που είχε παραγγείλει ως δώρο για τον γάμο της πρώην γυναίκας του. Προς στιγμήν αποφάσισε να μην πάει καν στον γάμο, αλλά το μετάνιωσε καθώς δεν ήθελε να της δώσει την ικανοποίηση να νομίζει ότι την σκέφτεται ακόμα και σέρνεται από μπαρ σε μπαρ, προσπαθώντας να ξεχάσει. Έτσι ντύθηκε και πήγε στο μαγαζί. Και καλά έκανε γιατί εκεί, όπως αποδείχτηκε, θα γνώριζε τον αληθινό έρωτα της ζωής του. Τι κλισέ...

Συγγραφέας: The FKing

Ονειρεμένα Χριστούγεννα...

Ο Χρήστος γύρισε σπίτι μετά από μία κουραστική μέρα στη δουλειά. Ανοίγει την πόρτα και ακούει, “ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ”! Ήταν όλοι του οι φίλοι και οι συγγενείς εκεί. “Πώς είχαν καταφέρει να μπουν;”, σκέφτηκε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Αλλά δεν τον ένοιαζε, ήταν όλοι εκεί οι γονείς του, οι φίλοι του, ακόμα και ο κολλητός του με τον οποίο ξέκοψαν όταν ο Χρήστος μετανάστευσε στην Αυστραλία... Το σπίτι του ήταν υπερβολικά καθαρό και στη μέση υπήρχε ένας μπουφές με κουραμπιέδες, μελομακάρονα και άλλα εκλεκτά εδέσματα. Όλα αυτά υπό το φως δύο περίτεχνων κηροπηγίων που υπήρχαν στο τραπέζι. Αγκάλιαζε και φιλούσε τους πάντες βουρκωμένος από τη συγκίνηση. Τη στιγμή που πίστευε ότι δεν μπορεί να γίνει πιο ευτυχισμένος είδε εκείνη... Ο έρωτας της ζωής του ξεπρόβαλε ανάμεσα από τον πατέρα του και έναν φίλο του. Η αγκαλιά της ήταν το μόνο “καταφύγιο” που είχε βρει στη ζωή του...
“Μα πώς;” κατάφερε μόνο να ψελλίσει.
Τον πλησίασε, έφτασε αρκετά κοντά του ώστε να νιώθει την καυτή ανάσα της στα χείλη του...
Ο Χρήστος ξύπνησε ιδρωμένος, σύρθηκε από το κρεβάτι μέχρι τον υπολογιστή και κούνησε το ποντίκι για να φύγει η προφύλαξη οθόνης. Γέμισε ένα ποτήρι ουίσκι, κοίταξε τη φωτογραφία της νεκρής κοπέλας του και ήπιε μια μεγάλη γουλιά.
“Καλά Χριστούγεννα” ψιθύρισε.
Έξω πυκνές νιφάδες χιονιού άσπριζαν τα αυτοκίνητα...

Συγγραφέας: No Tomorrow