Παράδειγμα η Γένεση. Ο Θεός δημιουργεί τον κόσμο, και όλα δείχνουν πολύ όμορφα. Παρόλα αυτά, δεν βάζει τους ανθρώπους εκεί εξαρχής. Φαντάζομαι ότι η γη δεν ήταν σχεδιασμένη για τους ανθρώπους, αλλα για τα ζώα, αφού εμείς αράζαμε άνετα, με φραπέ και τσιγάρο, στον Κήπο της Εδέμ. Είχαμε δεν είχαμε όμως, την μαλακία μας την κάναμε και μας πέταξε κάτω στην γη. Χαλαρά... Την σπάσαμε βέβαια λίγο στα ζώα, αλλά αν φταίει κάποιος γι' αυτό είναι ο Θεός. Μιας βδομάδας δουλειά και είχε μια ολοκαίνουρια γη, σαν τη δικιά μας, για να είμαστε όλοι άπλα. Αντίθετα, αποφασίζει να το παίξει τεμπέλης, το οποίο δεν με χαλάει προσωπικά, αλλά δεν μπορεί μετά να το παίζει ξαφνιασμένος όταν αρχίζουμε να καταστρέφουμε τα πάντα.
Οπότε τα κάνει όλα αυτά, μες την σοφία και την δόξα Του. Αλλά φυσικά, ο Θεός είναι ακόμα νεαρός και κάπως ανώριμος, οπότε νιώθει την ανάγκη να ψωνιστεί λιγάκι. Οπότε κάνει "Ε, τρελέ, Μωυσή, θες να σου πω πως έγινε αυτός ο κόσμος;" και ο Μωυσής κάνει "Ναι ρε, αλλά δώσε μου 5 λεπτάκια να ρίξω ένα κατούρημα" και ο Θεός απαντάει "ΟΚ, θα σκαλίσω κάτι κανόνες όσο σε περιμένω" και σηκώνει ένα κοτρόνι και ένα σκαρπέλο και πελεκάει.
Οπότε όταν τελειώνει με το κατούρημα ο Μωυσής, του λέει ο Θεός:
- Να ξεκινάει κάπως έτσι, την πρώτη μέρα έφτιαξα την Γη και τους Ουρανούς.
- Άντε ρε!
- Στο σκοτάδι! Τα 'κανα όλα στο σκοτάδι! Βέβαια μου χαλούσε λίγο τα μάτια, οπότε τη δεύτερη μέρα δημιούργησα το φως.
- Ωραίος! Θα συνεχίσεις για πολύ ώρα έ;
- Ναι, Μωυσή, άραξε...
- ΟΚ, παίζει φάση να μου τα σκαλίσεις κάπου και να τα διαβάσω όταν τελειώσεις;
Αλλά ο Θεός δεν είναι τέτοιος τύπος, οπότε συνέχισε τα παραμύθια του στον καημένο τον Μωυσή, ο οποίος έπρεπε να θυμάται τα πάντα και μετά γράψει μια περίληψη. Είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι δεν είναι όλα αλήθεια, αφού ο Θεός δεν είναι επικυρωμένη πηγή και εφόσον ήταν έφηβος, είναι πολύ πιθανόν να ένιωθε την ανάγκη να ποζάρει ανελέητα.
Αφού τελείωσε με την ιστορία του, ο νεαρός Θεός τσατίστηκε με κάτι κωλομπαράδες και αποφάσισε να τους κάψει ζωντανούς. Μετά έστειλε ακρίδες στους Αιγύπτιους και ανάγκασε ένα τυπάκι να θυσιάσει τον γιό του, μόνο και μόνο για να φωνάξει "ΟΧΙ!" τελευταία στιγμή. Μεγάλος χωρατατζής!
Στη συνέχεια, σαν όλους τους καλούς άντρες, ο Θεός αποκτά έναν γιο. Αυτό προφανώς τον χαλαρώνει πολύ. Μετατρέπεται από εκδικητικό, τσατίλα, ομοφοβικό έφηβο σε έναν πολύ πιο ευγενικό και χαλαρό ενήλικα. Αυτό συμβαίνει σε πολλούς άντρες και δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Όταν αποκτάς παιδί, αρχίζεις να βάζεις τα πράγματα στην θέση τους. Αρχίζεις να νιώθεις λιγάκι άσχημα που βομβάρδισες δυο πόλεις επειδή κάποιοι κάτοικοι γούσταραν μαρκούτσια να γαργαλάνε τον προστάτη τους. Και επειδή αρχίζεις και γερνάς, στέλνεις τον γιο σου να κάνει τις βρώμικες δουλειές. Όχι μόνο αυτό, αλλά αποφασίζεις ότι να υπάρχουν αλήτες με περίεργα ονόματα που ζούνε 1000 χρόνια δεν είναι τόσο γαμάτο πια. Οπότε ρίχνεις τον μέσο όρο ζωής κοντά 950 χρόνια. Σκληρό, αλλά αναγκαίο, φαντάζομαι...
Ο νέος Θεός, πρέπει να ειπωθεί, είναι πολύ μαζεμένος. Στην Παλαιά Διαθήκη είναι όλο "ο Θεός είπε αυτό" και "ο Θεός έκανε εκείνο", αλλά μάλλον πήρε πρέφα ότι για να διοικείς ολόκληρο πλανήτη χρειάζεσαι έναν εκπρόσωπο, τι με τις παρερμηνείες και τον δαίμονα του τυπογραφείου και τα σχετικά. Οπότε ο Θεός δεν λέει ούτε μια λέξη ποτέ ξανά. Λίγο τραβηγμένο, αλλά τέτοιος τύπος είναι ο Θεός.
Ο χριστιανισμός είναι λίγο γαμάτος βέβαια, γιατί δείχνει τι σκέφτονταν πραγματικά οι άνθρωποι τότε.
Η Παρθένος Μαρία, για παράδειγμα. Μια τεράστια συμβολική φιγούρα στον χριστιανισμό και παρόλα αυτά, ούτε αυτή έχει μιλήσει ποτέ. Δεν υπάρχει καμία φιλοσοφία της Παρθένου Μαρίας, κανένας λόγος, καμία ατάκα. Το μόνο που ξέρουμε για αυτήν είναι ότι ήταν παρθένα και έκανε παιδί.
Μαλακία για τον Ιωσήφ, για να πω την αλήθεια. Πιστεύω ήταν λίγο χολωμένος όταν έμαθε ότι η γυναίκα του ήταν έγκυος. Πόσο μάλλον αφού ο Ιησούς ήταν ξανθός γαλανομάτης σε μια χώρα γεμάτη Άραβες. Και δεν νομίζω να γράσσαρε το έμβολο ακόμα και μετά την γέννησή Του.
Πέρα από την πλάκα όμως, ήταν παντρεμένη και παρθένα. Αυτές ήταν οι δύο πιο σημαντικές αρετές για μια γυναίκα εκείνη την εποχή: αφοσίωση στον σύζυγο και σεξουαλική αποχή. Και φυσικά, όχι κουτσομπολιό. Ακόμα και αν είσαι η μητέρα του Γιού του Θεού. Επίσης, δεν της επιτρεπόταν να αυτοαποκαλείται Θεά. Αυτό μας λέει όσα χρειάζεται να ξέρουμε για το κληρονομικό δίκαιο της εποχής.
Οπότε έχουμε τον Θεό, τον τύπο που έφτιαξε τα πάντα, τον Γιό Του, ο οποίος έγινε ο εκπρόσωπος, επειδή ο Θεός έθεσε τα θεμέλια του μονοθεϊσμού για τα επόμενα 2000 και βάλε χρόνια... Και την παρθένα, η οποία ήτανε απλά παρθένα, και αυτό ήταν.
Αλλά αυτή δεν είναι η Αγία Τριάδα φυσικά. Την Τριάδα συμπληρώνει το Άγιο Πνεύμα. Και βγάζει νόημα. Γιατί χωρίς το Άγιο Πνεύμα θα είχαμε απλά δυο λίγο macho τύπους με μαγικές δυνάμεις. Πέτα και ένα πνεύμα εκεί μέσα και ξαφνικά το όλο θέμα γίνεται πολύ πιο μυστικιστικό.
Το Άγιο Πνεύμα παρόλα αυτά, δεν έχει ούτε αυτό κάποια φιλοσοφία. Δεν έχει κανένα βιβλίο γραμμένο για αυτό. Δεν πέθανε ακριβώς, ούτε γεννήθηκε ποτέ. Ξέρουμε ότι είναι "Άγιο", το οποίο μας αρκεί φαντάζομαι. Και ναι, μιλάει σε ανθρώπους που και που, στη ζούλα. Κάτι σαν ανεπίσημη πηγή. Η αρχαία έκδοση του "μου είπε ένα πουλάκι...". Ακόμα κι έτσι όμως, δεν μπορείς παρά να σκέφτεσαι ότι είναι απλά ένα filler.
Μέχρι εδώ όλα βγάζουν απόλυτο νόημα.
Το περίεργο είναι ότι από το έτος 33 και μετά, ο Θεός, ο Ιησούς και το Άγιο Πνεύμα σταμάτησαν να κάνουν επίσημες δηλώσεις. Ούτε σκαλισμένα μάρμαρα, ούτε guest εμφανίσεις, ούτε μια λέξη. Έχουν περάσει 1977 χρόνια χωρίς κανένα σημάδι ζωής.
Μαντεύω ότι ο Θεός και ο Ιησούς πλέον έχουν πεθάνει. Βέβαια, όλοι ξέρουμε ότι ο Ιησούς πέθανε, καρφωμένος από κάποιον χωριάταρο στο σταυρό ενώ έβλεπε ο πατέρας Του. Είναι πολύ πιθανόν να πέθανε και ο Θεός. Πιστεύω ότι τσατίστηκε με την όλη ιστορία με την σταύρωση. Εδώ καταδίκασε όλη την ανθρωπότητα επειδή ένας μαλάκας έφαγε ένα μήλο, είναι λογικό να μην του έκατσε καλά η δολοφονία του Γιού Του. Μας είχε ήδη δώσει το Προπατορικό Αμάρτημα, οπότε μάλλον Του τελείωσαν οι καλές τιμωρίες. Έπαιξε το καλό χαρτί Του πολύ νωρίς.
Οπότε φαντάζομαι έγινε αλκοολικός, από την στεναχώρια και την απελπισία Του για αυτούς τους ηλίθιους, αγνώμονες ανθρώπους που δημιούργησε. Πιθανότατα είχε επιπλοκές στο συκώτι λόγω ανελέητης μπέκρας και πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια. Γι' αυτό ποτέ δεν είπε στους πάπες και τους επισκόπους ότι η γη δεν είναι επίπεδη. Γι'αυτό δεν τους είπε για το σύμπαν, και το ότι είμαστε απλά μια κουκίδα χαμένη μέσα σ'αυτή την γιγάντια σούπα. Γι'αυτό δεν τους είπε να σταματήσουν τις σταυροφορίες και τις σφαγές των αιρετικών και τους παιδόφιλους παπάδες.
Αυτός είναι και ο λόγος που κάποιοι από σας ακόμα πιστεύετε ότι οι άνθρωποι και οι δεινόσαυροι συνυπήρξαν, ότι η ηλικία της γης είναι μερικές χιλιάδες χρόνια και ότι η Βίβλος είναι πραγματική ιστορία. Δεν υπάρχει κάποιος εκεί ψηλά για να σας πει το αντίθετο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου