Στη μικρή μου ζωή μπορώ να πω πως δεν έχω δει πολλούς διάσημους από κοντά.Αν και αυτό πιστεύω πως θα αλλάξει όταν θα γίνω ροκ σταρ και θα πίνω καφέ με την Μενεγάκη.
Because you cant motorboat a personality
Πάντα πίστευα ότι για να είσαι διάσημος πρέπει να σαι φτιαγμένος από διαφορετικά υλικά από τους “κοινούς θνητούς”. Πρέπει να έχεις μία αύρα. Και ποιοι διάσημοι έχουν περισσότερη αύρα από τους ροκ σταρ ;(Να διευκρινίσω πως για μένα δε χρειάζεται να παίζεις ροκ για να έχεις ροκσταριλίκι. Ας πούμε ο Ρουβάς είναι ο μεγαλύτερος ροκ σταρ που έχει βγάλει η χώρα μας μετά τον Πασχάλη. )
Ο Brant Bjork λοιπόν, για όποιον δεν ξέρει και θέλει να μάθει, ήταν ο drummer των Kyuss. Φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή. Απέχει από αυτό που λες διάσημος. Είναι απλά ένας τύπος ο οποίος έπαιξε σε μία μεγάλη μπάντα και μετά έφτιαξε ήρεμα και διακριτικά τη δικιά του καριέρα ως τραγουδιστής-κιθαρίστας. Ρώτα 10 random άτομα στο δρόμο και αν σου απαντήσουν οι δύο ότι τον ξέρουν, τότε βρίσκεσαι σε μεταλάδικο και βγες γρήγορα γιατί από ότι έχω ακούσει εκεί συχνάζουν τύποι που κάνουν θυσίες στον σατανά και δεν πλένονται ποτέ. Ούτε και εγώ τον είχα στα υπόψη πριν τη συναυλία του στη Θεσσαλονίκη.
Η οποία συναυλία είχε κόσμο. Πολύ κόσμο. Και κόσμο που δεν περίμενα να δω σε μία τέτοια συναυλία. Ξες, καθαρό και χωρίς μαλλί που να φτάνει μέχρι τον κώλο. Και είχε κι άλλο περίεργο κόσμο. Από κείνο το περίεργο είδος που έχουν μακρύ μαλλί και μυρίζουν ωραία.. Πως τις λένε να δεις. Α ναι, γυναίκες. ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟ 8BALL!! Και ήξεραν και απ’ έξω τα κομμάτια. Πάντα πίστευα ότι αν ρωτήσεις 10 άτομα αν ξέρουν τον Brant Bjork-σκάσε το είπες αυτό.
Μετά τα δύο support λοιπόν (Planet of Zeus, Bulldoza) αρχίζουν να χαμηλώνουν τα φώτα, να βγαίνουν καπνοί και διάφορες τέτοιες ποζεριές και βγαίνει το συγκρότημα του Bjork στη σκήνη. Και τελευταίος αυτός. Ένας τύπος στα early 40s, μακρύ σγουρό μαύρο μαλλί με μπαντάνα και ξερακιανός. Α είχε και tattoo το πεντάφυλλο στο χέρι του. Σαν μεξικανός μαφιόζος. Αλλά μόλις ανέβηκε στη σκήνη και έπιασε την κιθάρα του κατάλαβα ότι δεν χρειάζεται να σε ξέρει όλη η πλάση για να είσαι διάσημος. Απλά το χεις. Έπαιζε και τραγουδούσε σαν να ήταν στο σαλόνι του, με τη διαφορά πως όταν σε κοιτούσε και καταλάβαινε ότι έχει αιχμαλωτίσει την προσοχή σου, χαμογελούσε αυτάρεσκα. Και μπορούσε να μας κοιτάξει για ήμασταν πραγματικά στα 5 μέτρα. Ένιωθες την αύρα. Αυτό το χα ξαναζήσει μόνο όταν είχα δει την Lady Gaga από κοντά.
Απλά χόρεψε!!
Και δε κατέβαλε ιδιαίτερη προσπάθεια για να κάνει σόου. Ούτε μπλα μπλα ανάμεσα από τα κομμάτια, ούτε καραγκιοζιλίκια με το κοινό ούτε τίποτα. Έπαιζε σαν να μην υπάρχει αύριο. Περιττό να πω ότι ήταν ο ορισμός του πηγαίνω σε μία συναυλία χωρίς να ξερω τι θα ακούσω και τελικά καταλήγω φανατικός και να εύχομαι να ξαναγίνει για να ξέρω και τα κομμάτια αυτη τη φορά.
Αλλά πάνω από όλα ευχαριστήθηκα την άνεση και την γαματοσύνη ενός true rock star. Λες ο Brant Bjork να ξέρει τη Μενεγάκη;
ΥΓ. Ειδική μνεία στους Planet of Zeus που άνοιξαν τη συναυλία και στην αρχή παίζαν μπροστά σε 15 άτομα αλλά έκαναν λες και ήταν headliners στο Rock am Ring.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου